Osteopatia - 3 techniki dedykowane obszarowi serca

W osteopatii istnieją różne metody pracy z obszarem serca. Te bardziej mechaniczne skupiają się głównie na strukturach otaczających serce - mostku, więzadłach mostkowo-osierdziowych, kręgowo-osierdziowych i samym osierdziu. Istnieją także bardziej subtelne techniki, wymagające doskonałej percepcji. 

Techniki osteopatyczne są różne, podobnie jak różne są potrzeby pacjentów i sposoby pracy osteopatów. Poniżej postanowiliśmy zaciekawić Was metodą diagnostyczną i terapeutyczną wg. Chapmana oraz dwiema bardziej subtelnymi technikami. Wypróbujcie je i sprawdźcie, czy są to techniki dla Waszych pacjentów i jak oddziałują na Was samych. 

Punkty neurolimfatyczne Chapmana

1. W osteopatii wykorzystuje się punkty neurolimfatyczne Chapmana. Dla serca punkt przedni zlokalizowany jest w drugiej przestrzeni międzyżebrowej po lewej stronie, tuż przy mostku. Odpowiadający mu punkt tylny znajduje się między wyrostkiem kolczystym i poprzecznym na wysokości Th2/Th3. 
   
   Wynik badania punktów Chapmana jest dodatni jedynie w przypadku tkliwości przedniego i tylnego punktu. W leczeniu wykorzystuje się głównie punkty tylne, natomiast przednie mają przede wszystkim znaczenie w kontroli postępu terapeutycznego. 
   
   Z naszego punktu widzenia korzystne może być dokonywanie oceny postępu terapii z wykorzystaniem punktów Chapmana: sprawdzenie tkliwości punktów — wykonanie terapii zgodnie ze wskazaniami, np. technik dedykowanych uwolnieniu śródpiersia, rozluźnieniu mostka oraz balansowaniu napięć więzadeł osierdzia — ponowne, kontrolne przetestowanie punktów Chapmana.
    
2. Technika balansowania serca. Terapeuta siada (lub staje) po lewej stronie, z boku leżącego na plecach pacjenta, na wysokości klatki piersiowej. Jedną rękę układa delikatnie na mostku, w projekcji serca. Następnie czeka, pozwalając sercu „zbliżyć się” do jego ręki. Ważne jest, aby nie stosować kompresji. Pierwszą rękę (palpacyjną) należy wzmocnić (bez stosowania ucisku) drugą (motoryczną). 
   
   Po uzyskaniu kontaktu z sercem terapeuta stara się je przemieścić dogłowowo i doogonowo. Obserwuje przy tym swoje odczucia oraz wrażenia pacjenta. Jeżeli pracuje dwóch terapeutów, drugi z nich może usiąść od strony głowy i oceniać rytm czaszkowo-krzyżowy. Jeden z kierunków - głowowy lub ogonowy - jest odczuwany przez terapeutę jako ułatwiony. 
   
   Przy tym kierunku pacjent czuje się bardziej komfortowo, a osoba oceniająca rytm czaszkowy ma wrażenie jego większej harmonii. Należy poprowadzić serce w kierunku ułatwionym, a następnie ustawić punkt zrównoważenia napięć membranowych (więzadłowych, płynowych…).
    
3. Technika balansowania serca i wątroby. Terapeuta siada (lub staje) z boku pacjenta leżącego na plecach. Swoją prawą rękę układa w projekcji serca pacjenta, natomiast lewą na wątrobie. Narządy te są ze sobą bardzo silnie związane. Serce indukuje rozwój wątroby, która z kolei jest dla niego narządem odżywczym. 
   
   Podobnie jak w poprzedniej technice terapeuta uzyskuje kontakt z sercem za pomocą lekkiej kompresji (a nawet pewnego rodzaju „zasysania” ręką), natomiast drugą ręką kompresuje wątrobę, aż do uzyskania poziomu narządowego. 
   
   Następnie ustawia obydwa narządy względem siebie, aż do uzyskania punktu zrównoważenia napięć membranowych (płynowych, więzadłowych…). Aby sobie w tym pomóc, może wyobrażać sobie serce i wątrobę jako dwie kule, które stara się zbalansować.

To już wszystko co dla Ciebie przygotowaliśmy w tym zwięzłym i zawierającym kluczowe aspekty artykule. Zainteresował Cię ten temat? Czujesz, że osteopatia jest to coś dla Ciebie? Chcesz połączyć swoją praktykę lekarską z nowoczesną metodą terapii? Zapoznaj się z naszymi kursami w Akademii Osteopatii:

• Osteopatia Poznań,
• Osteopatia Wrocław,
• Osteopatia Gdańsk,
• Osteopatia Warszawa,
• Osteopatia Kraków.

Pamiętaj również o naszej rekrutacji do Akademii, w której zgłębisz najważniejsze aspekty związane z pracą osteopaty!