Dzisiaj przybliżymy Wam test, który bardzo często stosowany jest w osteopatii: test nasłuchu. Test nasłuchu jest rodzajem testu powięziowego. Wyróżnia się jego dwa rodzaje: test globalny i lokalny.
Globalny test nasłuchu przeprowadzany jest zazwyczaj jako jedno z pierwszych badań osteopatycznych, czyli po przeprowadzeniu wywiadu, obserwacji, badania ruchomości i standardowych testów medycznych (m.in. ortopedycznych i neurologicznych).
Test zwykle wykonuje się w pozycji stojącej. Pacjent proszony jest o zamknięcie oczu, a terapeuta delikatnie układa rękę na głowie pacjenta. Odczuwa wówczas pociąganie powięziowe, które wskazuje mu główny obszar zaburzeń.
Zazwyczaj interpretacja jest następująca: pociąganie do przodu wskazuje na strefę wisceralną, pociąganie do tyłu świadczy o zaburzeniu w strefie parietalnej, a odczucie pociągania w linii prostej ku dołowi lub ruchy cyrkulacyjne interpretowane są jako problem dotyczący układu czaszkowo-krzyżowego (ewentualnie układu nerwowego lub problem emocjonalny).
W ocenie kierunku pociągania rozpatruje się pierwsze wrażenie. W związku z tym test przeprowadzany jest krótko i nie ma potrzeby powtarzania go.
Poza głównym kierunkiem — przód, tył, środek — wyczuwalne są również odchylenia powięziowe, np. do przodu i w lewo. Pozwalają one bardziej szczegółowo określić miejsce prawdopodobnej dysfunkcji.
Zgodnie z teorią osteopatyczną organizm stara się chronić lezję (dysfunkcję, zaburzenie), budując wokół niej napięcie powięziowe i mięśniowe.
W związku z tym ciało niejako owija się wokół lezji, czy też obejmuje ją. W zależności od poziomu, na którym terapeuta odczuwa punkt szczytowy pociągania powięziowego, może w przybliżeniu określić dysfunkcjonalną strukturę.
Niektóre wersje testu zakładają zaangażowanie obydwu rąk. Podobnie jak uprzednio, jedna ręka kładziona jest na głowie, natomiast druga na kręgosłupie piersiowym, lędźwiowym lub na kości krzyżowej. Terapeuta zawęża w ten sposób badany obszar, skupiając się na miejscu spotkania się obydwu rąk. Jednocześnie takie wykonanie testu ułatwia skupienie się na odczuwaniu torsji (ruchów skrętnych) powięzi.
W celu zawężenia obszaru badania test można przeprowadzić także w pozycji siedzącej, dzięki czemu wykluczony zostaje wpływ kończyn dolnych. W pozycji leżenia na plecach przeprowadzany jest lokalny test nasłuchu. Terapeuta układa rękę w pobliżu pępka pacjenta i jej nasadą odczuwa kierunek i głębokość pociągania powięzi. Na jego podstawie może przypuszczać, który narząd wewnętrzny może znajdować się w dysfunkcji.
Zainteresował Cię ten temat? Czujesz, że jest to coś dla Ciebie? Chcesz połączyć swoją praktykę lekarską z nowoczesną metodą terapii? Zapoznaj się z naszymi kursami w Akademii Osteopatii:
