Wielu rodziców martwi się, gdy niemowlę nie raczkuje w oczekiwanym czasie, co może wskazywać na potrzebę interwencji osteopatycznej. Osteopatia niemowląt może pomóc w przywróceniu prawidłowego rozwoju motorycznego dziecka.
Dlaczego niemowlę nie chce raczkować - przyczyny i objawy
Do gabinetu zgłosili się rodzice 10.miesięcznego chłopca zaniepokojeni brakiem raczkowania ale ogromną chęcią do wstawania i chodzenia „za rączki". Dodatkowo mamę martwiły trudności w rozszerzaniu diety. Dziecko nie akceptowało grudek, jedynie gładką konsystencję pożywienia. Chłopiec na co dzień dopominał się dużej uwagi członków rodziny, miał trudności, by nawet przez krótsza chwilę zainteresować się zabawką czy proponowaną zabawą.
W wywiadzie:
- ciąża przebiegała względnie prawidłowo,
- pierwszy trymestr był dość stresujący w relacji mamy,
- na przełomie II/III trymestru pojawiły się infekcja dróg moczowych oraz zapalenie zatok,
- chłopiec urodził się drogą naturalną lecz z przedłużającą się akcją porodową,
- miał trudności w wstawieniu się w kanał rodny,
- otrzymał 10 pkt. w skali Apgar, z masą urodzeniową 4100 g,
- karmienie piersią kontynuowane do dziś.
Kiedy niemowlę nie chce raczkować, często ma to związek z wcześniejszymi doświadczeniami. Chłopiec w pierwszych 3. miesiącach życia borykał się z 'problemami brzuszkowymi'. Rodzice w ten sposób określili problemy dziecka, gdyż niepokój, płacz z podkurczaniem nóżek pojawiał się najczęściej w godzinach popołudniowo-wieczornych. Trudno było ukoić chłopca. Jedynie w ramionach rodziców, w pozycji pionowej udawało się po kilku godzinach płaczu uspokoić malucha. „Wszelkie specyfiki nie pomagały, ani na kolki ani na gazy" - z relacji rodziców.
Osteopatia a rozwój niemowlęcia - diagnostyka i obserwacja
Rozwój motoryczny niemowlęcia powinien przebiegać harmonijnie. W tym przypadku, kiedy problemy z brzuszkiem skończyły się, chłopiec zaczął przebywać więcej na macie. Na początku dość niechętnie leżał na brzuszku, obroty z pleców na brzuch realizował przez odgięciowy wzorzec ruchowy. Pełzanie rozpoczęło się po skończonym 6. miesiącu życia z niewielką ilością wysokiego podporu. W 8. miesiącu, w łóżeczku, dzięki szczebelkom chłopiec podciągnął się do pozycji stojącej. Kiedy opanował tę umiejętność, celem było wstawanie przy wszystkich meblach oraz wpisanie się do pozycji stojącej w każdej możliwej sytuacji. Z obserwacji dziecka:
- Chłopiec potrzebował sporo czasu, by oswoić się z sytuacją przebywania w nowym miejscu.
- Głównie korzystał z asymetrycznego pełzania oraz podciągania do pozycji stojącej.
- Przy próbie asystowania do siadu bocznego, pokazywał duży niepokój i niechęć do ruchu.
- Można było zauważyć notorycznie uchyloną jamę ustną i język tłoczony doprzednio między dziąsła.
- Nie realizował ruchów bocznych języka przy chwytaniu gryzaka.
Osteopatia a rozwój niemowlęcia to łączące się obszary, jednak obejmują szczegółowe badanie. Badanie fizjoterapeutyczne pokazało niską jakość kamieni milowych dotyczących pozycji siedzącej oraz wszelkich globalnych ruchów motorycznych związanych z rotacją tułowia i przekraczaniem linii środkowej ciała. U chłopca dominowały wyprostne wzorce ruchowe, utrzymujące miednicę w znacznym przodopochyleniu. Funkcje podporowe, jak i aktywność mięśni wentralnych tułowia wymagały wsparcia fizjoterapeutycznego.
Osteopatia dziecięca - interwencja i znaczenie raczkowania
Badanie osteopatyczne wskazało znaczący opór tkankowy w obszarze podpotylicznym oraz piersiowo-lędźwiowym, ograniczenie ruchomości na przejściach piersiowo-lędźwiowym oraz lędźwiowo-krzyżowym. Na poziomie X-XII żebra w rzucie odnóg przepony również pojawił się opór tkankowy, zwłaszcza po stronie lewej. Kolejnym miejscem wymagającym terapii stał się chrząstkozrost klinowo-potyliczny oraz przejście C0/C1. Terapia zakończyła się zbalansowaniem napięć na poziomie klatki piersiowej, na wysokości śródpiersia. Korzyści z osteopatii dziecięcej:
- przywrócenie prawidłowych napięć tkankowych,
- poprawa mobilności struktur ciała,
- wsparcie rozwoju motorycznego niemowlęcia,
- ułatwienie osiągania kolejnych kamieni milowych,
- lepsze funkcjonowanie układu pokarmowego.
Przypadek tego 10.miesięcznego dziecka jest kolejnym klasycznym przykładem małego pacjentka trafiającego do gabinetu osteopatycznego. W tym przypadku istotna jest współpraca fizjoterapeuty dziecięcego z osteopatą, w celu poprawy jakości dotychczasowych kamieni milowych oraz nabycie tak istotnego kamienia milowego jakim jest raczkowanie w rozwoju motorycznym. Ciekawe może stać się pytanie: co ma język i rozszerzanie diety wspólnego z tym opisanym przypadkiem?
Jeśli jesteś zainteresowany osteopatią w kontekście rozwoju niemowlęcia, odwiedź jeden z oddziałów Akademii Osteopatii:
