Pierwsze telefony rozdzwaniają się na początku września. Dotyczą przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym - katar ze stanem podgorączkowym, katar bez gorączki ale z intensywnym kaszlem, zapalenie krtani lub zapalenie oskrzeli. W różnych wariantach, z różną intensywnością, pojawiające się infekcje u przedszkolaków, stają się przyczyną odwoływania wszelkich dziecięcych terapii – pedagogicznej, logopedycznej, fizjoterapeutycznej czy też terapii SI. Nie wspominając już o nieobecności w przedszkolu.
W drugiej połowie września zaczynają dołączać do tej grupy nieco starsze dzieci, pierwsze klasy szkoły podstawowej. Zestaw objawów jest bardzo podobny, jak przedszkolaków – katar, kaszel, niekiedy ze stanem podgorączkowym, w wielu też przypadkach bez niego, ale z zajętymi przez śluz zatokami.
Infekcja
Bariera ochronna błon śluzowych lub nabłonka została naruszona a patogen zdołał pokonać pierwszą linię obrony układu immunologicznego. Infekcja rozwija się w pełnoobjawowy stan zapalny górnych a czasem dolnych dróg oddechowych.
W jaki zatem sposób można przyjść z pomocą dzieciom, wpadającym z infekcji w infekcję w okresie jesienno-zimowym?
Leczenie osteopatyczne za czasów Andrew Stilla idealnie wpasowałoby się w dzisiejsze czasy infekcji u dzieci. Osteopaci tamtejszych lat, w szpitalach, ramię w ramię pracowali z innymi lekarzami, wykorzystując swoje narzędzia pracy i ideę drenażu ciała w okresie stanu zapalnego.
W dzisiejszych czasach, bardzo rzadko przeziębione dzieci trafiają do gabinetów osteopatycznych. Pojawiają się one najczęściej już po zakończonej infekcji chcąc kontynuować terapię, której „przeszkodził” katar. Jeszcze w niewielkim procencie, świadomi rodzice, przyprowadzają swoje dzieci po przebytym stanie zapalnym górnych lub dolnych dróg oddechowych.
A to właśnie w tym drugim przypadku, osteopata może przynieść ogromną pomoc dziecku, by kolejna infekcja nie przyniosła tak dużego spustoszenia, by następnym razem okazała się mniej inwazyjna bądź, by wydłużył się okres zdrowia pomiędzy kolejnymi infekcjami.
W jaki sposób osteopata jest w stanie to zrobić?
Terapeuta może pomóc w porządkach po przebytym przeziębieniu. Celem jego interwencji stanie się tkanka łączna, w której podczas infekcji tworzył się stan zapalny a zarazem zastój. Oceni, czy zmieniła się jej gęstość oraz przepuszczalność, czy nie stanęła na przeszkodzie układowi żylno-limfatycznemu oraz strukturom należącym do układu autonomicznego, chociażby pniom współczulnym piersiowego odcinka kręgosłupa.
Jakie obszary zostaną zbadane przez osteopatę?
Przede wszystkim przestrzeń zaotrzewnowa, gdzie „ukrywa się” ogromny pakiet naczyń żylnych oraz limfatycznych. Do oceny gęstości tkanki łącznej dołączą obszary szyi, miednicy, gdzie znajdują się reprezentanci przywspółczulnego układu autonomicznego. Śródpiersie to kolejna przestrzeń, która zwłaszcza po przebytych stanach zapalnych drzewa oskrzelowego czy płuc jest obowiązkowym miejscem, do którego będzie starał się dotrzeć terapeuta swoim badaniem manualnym.
Na co jeszcze zwróci uwagę terapeuta?
Na struktury tkanki łącznej, które swoim przebiegiem krzyżują się z naczyniami żylno-limfatycznymi oraz autonomicznymi nerwami trzewnymi. Są to m.in. przepony czynnościowe przebiegające w poprzek osi długiej ciała. Ich mechanizm tłoka, regulujący różnicę ciśnienia w jamach ciała, po przewlekłych infekcjach może zostać zaburzony lub jego efektowość znacznie zmniejszona. Dlatego terapeuta zwraca szczególną uwagę na jakoś działania tego mechanizmu po zakończonej chorobie.
Gdzie znajdują się przepony czynnościowe i dlaczego należy wziąć je pod uwagę po stanie chorobowym u dziecka?
Pierwsza z nich zlokalizowana jest w obrębie czaszki, to membrana - namiot móżdżku. W przypadku stanów zapalnych zatok i zastoju płynów jest obowiązkową strukturą do zbadania.
Druga przepona znajduje się w dnie jamy ustnej. W wyniku uchylonej buzi podczas niedrożnych dróg nosowych może zwiększyć się napięcie dna jamy ustnej poprzez lokalny wzorzec napięciowy mięśni nadgnykowych oraz powięzi dna jamy ustnej. I dlatego jest brana pod uwagę po stanie chorobowym dziecka.
Trzecia przepona czynnościowa, która wymaga po chorobie ponownej oceny to górny otwór klatki piersiowej, ze względu na górno-żebrowy tor oddechowy podczas przeziębienia lub po przebytym stanie zapalnym drzewa oskrzelowego. I pozostałe dwie przepony – przepona oddechowa oraz dna miednicy to kolejne warstwy tkanki łącznej, których osteopata nie omija w swoim badaniu.
Prawidłowe działanie przepon czynnościowych jest niezbędne w „posprzątaniu” pola bitwy i metabolitów pozostawionych przez komórki układu odpornościowego, które stoczyły walkę z wirusem bądź bakterią. Dodatkowo, postępowanie osteopatyczne usuwające bariery „mechaniczne” chociażby na poziomie połączeń stawowych kręgosłupa z żebrami, poprawi pośrednio jakość komunikacji -neuro i endokrynnnej.
Ten sposób postępowania - oczyszczenie przestrzeni tkanki łącznej i powrotu ciała do zdrowia - zwiększa szansę na szybsze pokonanie kolejnej dziecięcej infekcji lub jej całkowite ominięcie.
Jeśli interesują Cię takie zagadnienia jak przepuklina rozworu przełykowego a osteopatia, zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą. Akademia Osteopatii prowadzi 4,5-roczne kursy osteopatii oraz szkolenia Master Course o różnej tematyce. Działamy w pięciu miastach:
Piśmiennictwo:
1. Still, A.T. Philosophy of osteopathy (1899). The Still Project eBook
2. Blechschmidt, E. edited Freeman, B. (2004) The ontogenetic basis of human anatomy. A biodynamic approach to development grom conception to birth. California, Berkeley.
3. Höppner, JP. Inflammation – Infection – Immunity knowing the landmarks, setting the trenches! (2020) [https://www.morphologicum.org]
